Jolan Cox keert terug naar Maaseik!

Aan de top geraken is één. Aan de top blijven, da's een ander paar mouwen. Daar ligt elk jaar opnieuw de uitdaging, voor spelers én voor topclubs. Voor de clubs lijkt het poepsimpel: je sterkhouders vasthouden en ze nog beter omringen. Maar zó eenvoudig is het niet. (We komen hier later wel eens op terug.)

Uitzonderingen bevestigen de regel, maar (jonge) spelers met ambitie zijn zelden honkvast: die willen weten waar hun top eigenlijk ligt. De carrière van Jolan Cox (°12 juli 1991) lijkt een schoolvoorbeeld van planning: altijd hogerop. Pakweg tien jaar geleden bij Zoersel, dan een jaar Puurs, twee jaar Menen, twee jaar Antwerpen en daarna twee jaar bij NOLIKO/GREENYARD Maaseik met … twee landstitels!

Na de waanzinnige play-offs van vorig jaar werd Jolan 28. In België had hij het allerhoogste bereikt, en op je 28e is het nu of nooit voor een buitenlands avontuur: op naar Nice, aan de Franse Azurenkust, bij trainer Ratko Peris (ex-Menen) en die andere Red Dragon Jelle Ribbens. In Frankrijk werd de competitie net zoals in België voortijdig stilgelegd, maar over de láátste plaats was er geen discussie: die was voor … Nice. Pure horror voor een winnaarstype zoals Jolan.

Jolan Cox en het altijd ambitieuze GREENYARD Maaseik hebben elkaar vrij snel teruggevonden. Met Lou en Jolan telt ons team straks twéé klasbakken voor de opposite. Géén overbodige luxe voor GREENYARD Maaseik dat opnieuw op alle fronten wil presteren. Zowel voor coach Joel Banks als voor de spelers vormt dat een extra uitdaging, maar de twee Red Dragons zijn op zoek naar revanche na een rotseizoen: coming man Lou verloor door kwetsuren een jaar in zijn opmars; Jolan wil in zijn beste jaren iets heel anders dan een laatste plaats. Beiden kijken gretig uit naar 2020-2021 en zullen elkaar naar een absoluut topniveau opjagen! Welkom thuis, Jolan! (PiP)